” માઝમરાત….એક કાળી ભયંકર મેઘલી રાત !”
માઝમરાત હતી ને….
મુસાફર બની નીકળ્યો હું !
માતમ હતો કે મહેક હતી એ…
નક્કી ન કરી શક્યો હું !
વિચાર વંટોળે , અશ્વ નીકળ્યો..
પણ , રાહ ન કળી શક્યો હું !
સવાર પડશે ? કે લંબાશે રાત..
એ ગડમથલમાં પડ્યો હું !
આયખું છે મારું, નિશ્ચિત હે..રાત !
પણ કેટલું ? ન જાણી શક્યો હું !
ઊતરીશ રાતને પેલે પાર ? ‘શિલ્પી’..
કે, સવાર ની વાત નીકળીશ હું !?
(કવિ) શ્રી પંકજ દરજી ‘શિલ્પી’
